- ӱпшан
- Г. ӱ́пшӓн1. с каким-л. запахом, имеющий какой-л. запах. Тутло ӱпшан когыльо пирог с аппетитным запахом.□ – Сергей, тый эре бензин ӱпшан улат. Ю. Артамонов. – Сергей, от тебя всегда идёт запах бензина. Чеверын, тамле ӱпшан сылне пеледышан олык! О. Тыныш. До свидания, луг с ароматным запахом и красивыми цветами!2. пахучий, душистый, ароматный; душный, вонючий, зловонный. Ӱпшан пеледыш душистый цветок; ӱпшан вӱдым шыжыкташ брызгать ароматную воду.□ Пычкемыш, ӱпшан пӧлем колымашын, уш кайымашын чыташ лийдыме шучкатаже дене Ромашов ӱмбак шӱлалтыш. А. Куприн. Тёмная, душная комната дохнула на Ромашова нестерпимым ужасом смерти, безумия.3. перен. с душком. Ушан, да дурак ӱпшан. Калыкмут. Умный, а пахнет дураком (букв. с душком). Шылет ӱпшан лийын, ужат? Ӱпымарий. Мясо с душком, оказывается?
Марийско-русский язык (Марла-рушла мутер). 2009.